بررسی اثر دمای تکلیس در ایجاد خاصیت فرومغناطیسی در ذرات بسیار ریز ابررسانای دمای بالای hoba2cu3o7-δ

در این تحقیق به­منظور بررسی تأثیر دمای تکلیس در ایجاد خاصیت فرومغناطیسی در ذرات بسیار ریز (زیرمیکرومتری) ابررسانای دمای بالا hoba2cu3o7-δ، نمونه­هایی با استفاده از روش سیترات ژل در دماهای تکلیس متفاوت تهیه شده است. در این روش از نمک­های نیترات ho، ba و cu با خلوص بالا به عنوان مواد اولیه و از اسید سیتریک به عنوان عامل کمپلکس ساز استفاده شده است. تعیین فاز و بررسی خواص ساختاری نمونه­ها توسط الگوی پراش اشعه ی x (xrd)، تشکیل ساختار اورتورومبیک پودرهای ریز و نمونه ی حجمی را تأیید می­کند. ریخت نمونه­ها نیز توسط تصاویر میکروسکپ الکترونی روبشی (sem) مورد بررسی قرار گرفته است. دمای بحرانی گذار به حالت ابررسانایی، که از طریق اندازه­گیری پذیرفتاری مغناطیسی تعیین شده است، حدود k93 برای نمونه ی حجمی می­باشد. در ذرات زیرمیکرومتری ابررسانا، به دلیل کاهش مقدار اکسیژن در حین واکنش تجزیه سیترات در طی فرآیند ساخت، دمای گذار کاهش یافته است. خواص مغناطیسی این ذرات نیز در دمای اتاق به­وسیله ی مغناطیس سنج با نمونه ی نوسانی (vsm) اندازه­گیری شده که حضور خاصیت فرومغناطیسی در ذرات زیرمیکرومتری این ماده در دمای اتاق را نشان می­دهد. در حالی که نمونه ی حجمی همین ماده که از حرارت دادن پیش ماده در دماهای بالا به دست می آید، منحنی مغناطش خطی را که مشخصه ی ابررساناهای (123) حجمی است، نشان می­دهد.